Duka ku naon, bulan-bulan ieu, asa ngaderehdel ondangan pikeun miluan pasanggiri ka sakola teh. Tingkat kota, umum, nepi ka nu tingkatanana leuwih luhur saperti di tingkat provinsi. Eta teh lumaku ampir pikeun sakabeh mata pelajaran. Kaasup mata pelajaran anu ku kuring dicekel. Geus jorojoy boga pikiran goreng eta ge, ari kagiatan mareng kieu mah cigana bakal rada seuseut dina lebah urusan ngabagi-bagi dana teh. Tapi buru-buru ku kuring disieuhkeun, bari " positif thinking " weh, yen dana kagiatan teh bakal ngagolontor kalayan lancar.
Lantaran ieu kagiatan teh dilaksanakeun di luar wewengkon kuring ngajar, sarta kagiatan nu dilaksanakeun hayang lumangsung kalayan nyugemakeun, pangpangna nyugemakeun barudak, kuring usaha satekah polah nyiar tambahan dana ku cara ngajukeun proposal, menta bantuan dana ka hiji pausahaan, bank BUMN, anu bisa disebut bonafid, lantaran "wilayah kakuasaan" pausahaanana kawilang lega. Utamana para pagawe pamarentah.
Kuring jeung sobat kuring, soulmet cenah ceuk bahasa gaul barudak ayeuna mah, tatahar sapuratina pikeun nyieun proposal tea. Beres diketik, gidig ditandatangankeun ka dunungan. Bari dibekelan surat tugas jeung surat jalan ti sakola (alhamdulillah, ongkos jeung duit keur meuli bengsin mah teu dibere, pohoeun meureun, ah..da hampuraeun), kuring jeung sobat kuring tea ngagidig muru kantor cabang pembantu nu pangdeukeutna. Satpam di eta pausahaan nanya naon pamaksudan kuring duaan, ti mana jeung rek naon. Ku kuring dijelaskeun yen maksud kuring teh rek ngajukeun proposal hiji kagiatan.
Map anu dikeukeuweuk teh dipenta ku satpam, tuluy manehna ngagidig ka jero kantor ngadeuheus ka "nu dibendo" di eta pausahaan. Teu kungsi lila geus norojol deui, song map teh diasongkeun ka kuring. Pasaratan "pengajuan" proposal aya nu kurang, nyaeta surat rekomendasi ti kepala Dinas Pendidikan, tempat kuring babakti.
Gancangna carita, sanggeus susuratan keur ngajukeun proposal teh lengkep, ku eta BUMN teh ditarima. Dua minggu ti harita, kuring di sakola meunang telepon ti eta pausahaan yen proposal geus bisa dicairkeun. Alhamdulillah...
"Nyandak copy KTP sareng kwitansi nya Bu!", ceuk patugas di eta bank dina telepon. Gidig kuring duaan ka kantor eta bank tea. Geuning kwitansina teh kudu dicap, cap sakola pastina. Isukna balik deui. Tapi jelema nu rek diamprokanana keur teu nyampak. Majar cenah keur ka kantor wilayah di Bandung.
Isukna, kuring ngabagi tugas jeung Ki Sobat tea. Manehna bagian ngurus proposal, ari kuring bagian ngalatih. Jam 10.30 cenah nepi ka kantor eta bank teh. Salila kuring ngalatih barudak, Ki Sobat teh terus-terusan nelepon. " Ceu, geus jam 11.00, tapi can dipanggil wae", cenah via telepon.
"Wayahna sing sabar nya, kumaha deui atuh, geuning rek mawa barudak teh urang teu nyekel dana sarebu-rebu acan", ceuk kuring ngupahan hatena.
" Mun bisa mah, Ceuceu ka dieu!", manehna menta dibaturan.
" Yah, ke sayah mere tugas heula", kuring nyanggupan sangkan manehna ngarasa reugreug.
Kuring asup ka kelas, tuluy ngajelaskeun materi garapeun keur pertemuan harita. Dipapay hiji-hiji budak teh, diilikan pagaweanana nepi ka katingali geus ngalarti. Kuring balik deui ka hareup, bari tuluy mapadonan sangkan barudak henteu ribut salila ditinggalkeun di kelas.
" Ibu nyuhunkeun widi, teu tiasa ngajar dugi ka beres, bade ka bank ngajengkeun proposal, nyuhunkeun bantosan dana kanggo kagiatan pasanggiri tea. Teu kenging balangor nya!", bari rada kuram-kireum sieun barudak nganaha-naha. Tapi nyaan, teu diniatan rek ulin, bener-bener rek nguruskeun proposal anu memang danana kacida pisan diperlukeunana. Sabab, saperak oge, lian ti keur waragad pendaftaran mah, sakola teh can mekelan. Ari pelaksanaan kagiatan tinggal tilu poe deui. Kuring tatanya ka "tukang dana" di sakola, majar cenah talangan we heula ke ge digantian. Soteh ari ukur Rp. 50.000 ditalangan teh, ari sajutaan leuwih deui mah mikir heula, duit ti mana?
Anu mantak jadi bingung teh, opat urang peserta pasanggiri kudu ngagunakeun papakean adat Sunda, tangtu wae kudu nyewa ka salon, sabarahaeun tah?
Gancangna carita, kuring nepi ka kantor eta bank tea. Kasampak sobat kuring keur cindekul nungguan sorangan. Ngareret kana jam geus tabuh 12.00. Satpam norojol, cenah parapagawe bank istirahat heula. Lantaran beuteung geus kukurubukan, kuring ge tuluy ngencar, neangan parab sangkan teu kalaparan.
Datang deui ka bank teh pukul 13.30. Satpam nu katempuhan buntut maung teh, jadi paneumbleuhan kakesel kuring. Majar cenah petugasna keur ka istirahat, bade teras makan siang heula, ka jamban terus solat. Ari waktu geus nuduhkeun tabuh 14.45. Naha solat nanahaon?
Kuring ambek. pok ngomong ka satpamna: "Ieu teh kumaha, ngalelengkur ti tabuh satengah sabelas can dipanggil wae. Cik atuh, enya ge kuring teh rek nyapir, tapi kieu-kieu ge kuring teh nasabah. Anu mere kontribusi ka ieu pausahaan."
"Emang judes pisan Ceu jelema nu rek ditepungan teh. Kamari ge ka aku meni sinis paneuteupna teh", ceuk sobat kuring.
Gintiwil buku koneng, buku tabungan ti eta bank teh ku kuring dikaluarkeun tina jero tas. But nyabut kartu ATM, oge identitas nasabah di eta bank. Dikeukeuweuk bari sambutut.
"Cicing tong loba ngomomg engke di jero, urang pencrong ku duaan" ceuk kuring ka Ki Sobat tea.
Sup asup da ku satpam geus dititah ka jero.
" Tos dicopy ATM jeung nomer rekening? Tadi Bu Kaur nanyakeun di sakola", kuring nanya ka babaturan
"Acan", cenah manehna nembalan.
Ningali kuring nyenyekel kartu ATM jeung buku tabungan teh pasemon manehna jadi darehdeh. Nanya ti jam sabara, naha tadi ka mana diteangan teu aya cenah, jeung sajabana. Meureun ditepikeun omongan kuring ka satpam tadi, yen kuring teh nasabah, sarta komplen kana pelayanan eta bank sarta bakal diadukeun ka yayasan konsumen ihwal kateubalegan pelayanana. Nempo riuk beungeut kuring anu kuraweud haseum, eta patugas bank teh teu wanieun neuteup. Ngajak ngobrolna ka sobat kuring nu bisaeun keneh seuri nyanghareupan eta bikang. Beubeungeutanana terus di pencrong. Katingali dangdananana kaurus. Ti mimiti halis, biwir, bros dina baju, harga tiung, kabeh ku kuring kapeunteun aya hargaan. Ari geulis mah teu sabaraha, meunang keneh Aura Kasih tibatan bebengokna. Creng mere, gedena bantuan teh Rp. 250.000. Kuring menta dua kwitansi lantaran nu hiji deuina keur laporan ka Dinas Pendidikan, supaya nyahoeun dana anu turun teh lobana sajumlah kitu.
"Untuk kegiatan apa ini teh Bu, dan di mana?", eta bikang teh nanya.
"RBS di UPI, saJawa Barat!", babaturan ngajawab, da kuring mah geus teu hayang ngomong.
"Ohhhh", cenah rada panjang. Kaasup gede meureun eta kagiatan teh. Na jero hate kuring ngocoblak ngomong, sadunya siah ieuh kagiatan teh, moal aya duana. Sanggeus nganuhunkeun kuring kaluar ti eta tempat anu pikasebeleun teh.
Duit anu gedena Rp. 250.000 teh dibeulikeun baju batik seragam barudak keur genep urangeun, sajumlah siswa anu ku kuring dibawa, sesana keur konsumsi poe kahiji dina eta kagiatan tea. Poe kadua jeung katilu mah moal waka dipikiran, kumaha derna weh, nu penting barudak geus dipakean, sabab kabeneran seragam sakola nu dipake barudak teh asa teu "layak" diabenkeun kana hiji pasamoan. Mun meke seragam putih biru, putihna geunteul, biruna beyedug. Ari make batik, motif batikna geus kalabur nuturkeun sabun seuseuh. Dibeulikeun kana batik teh kuring hayang ngagindingan barudak, ngarah pantes diuk ngajejer jeung parapatandang ti sakola sejenna.
Meureun manehna nyangka, proposal nu diajukeun teh ukur akon-akon. Numantak, pelayanan jeung penerimaanana turta sikepna kitu patut ka kuring duaan. Kuring mah teu aya niat rek kitu peta. Tina penampilan kuring nu ciga Dewi Srikandi jeung babaturan kuring nu ciga Dewi Rengganis (heuheuy deuh muji maneh, taya nu muji tuda) kuduna manehna bisa meunteun, yen kuring mah lain "markus" proposal. Dangdanan jeung penampilan kuring mah dimodalan ku kesang nu bener-bener ngagarajag, ti hot-hat ngurus barudak. Lain ciga manehna anu keur ngamodalan penampilanana tina hasil "nguyup" kesang kuring jeung babaturan sejenna anu kapaksa jadi "korban" pausahaan tempat manehna ngabadega.
Lantaran ieu kagiatan teh dilaksanakeun di luar wewengkon kuring ngajar, sarta kagiatan nu dilaksanakeun hayang lumangsung kalayan nyugemakeun, pangpangna nyugemakeun barudak, kuring usaha satekah polah nyiar tambahan dana ku cara ngajukeun proposal, menta bantuan dana ka hiji pausahaan, bank BUMN, anu bisa disebut bonafid, lantaran "wilayah kakuasaan" pausahaanana kawilang lega. Utamana para pagawe pamarentah.
Kuring jeung sobat kuring, soulmet cenah ceuk bahasa gaul barudak ayeuna mah, tatahar sapuratina pikeun nyieun proposal tea. Beres diketik, gidig ditandatangankeun ka dunungan. Bari dibekelan surat tugas jeung surat jalan ti sakola (alhamdulillah, ongkos jeung duit keur meuli bengsin mah teu dibere, pohoeun meureun, ah..da hampuraeun), kuring jeung sobat kuring tea ngagidig muru kantor cabang pembantu nu pangdeukeutna. Satpam di eta pausahaan nanya naon pamaksudan kuring duaan, ti mana jeung rek naon. Ku kuring dijelaskeun yen maksud kuring teh rek ngajukeun proposal hiji kagiatan.
Map anu dikeukeuweuk teh dipenta ku satpam, tuluy manehna ngagidig ka jero kantor ngadeuheus ka "nu dibendo" di eta pausahaan. Teu kungsi lila geus norojol deui, song map teh diasongkeun ka kuring. Pasaratan "pengajuan" proposal aya nu kurang, nyaeta surat rekomendasi ti kepala Dinas Pendidikan, tempat kuring babakti.
Gancangna carita, sanggeus susuratan keur ngajukeun proposal teh lengkep, ku eta BUMN teh ditarima. Dua minggu ti harita, kuring di sakola meunang telepon ti eta pausahaan yen proposal geus bisa dicairkeun. Alhamdulillah...
"Nyandak copy KTP sareng kwitansi nya Bu!", ceuk patugas di eta bank dina telepon. Gidig kuring duaan ka kantor eta bank tea. Geuning kwitansina teh kudu dicap, cap sakola pastina. Isukna balik deui. Tapi jelema nu rek diamprokanana keur teu nyampak. Majar cenah keur ka kantor wilayah di Bandung.
Isukna, kuring ngabagi tugas jeung Ki Sobat tea. Manehna bagian ngurus proposal, ari kuring bagian ngalatih. Jam 10.30 cenah nepi ka kantor eta bank teh. Salila kuring ngalatih barudak, Ki Sobat teh terus-terusan nelepon. " Ceu, geus jam 11.00, tapi can dipanggil wae", cenah via telepon.
"Wayahna sing sabar nya, kumaha deui atuh, geuning rek mawa barudak teh urang teu nyekel dana sarebu-rebu acan", ceuk kuring ngupahan hatena.
" Mun bisa mah, Ceuceu ka dieu!", manehna menta dibaturan.
" Yah, ke sayah mere tugas heula", kuring nyanggupan sangkan manehna ngarasa reugreug.
Kuring asup ka kelas, tuluy ngajelaskeun materi garapeun keur pertemuan harita. Dipapay hiji-hiji budak teh, diilikan pagaweanana nepi ka katingali geus ngalarti. Kuring balik deui ka hareup, bari tuluy mapadonan sangkan barudak henteu ribut salila ditinggalkeun di kelas.
" Ibu nyuhunkeun widi, teu tiasa ngajar dugi ka beres, bade ka bank ngajengkeun proposal, nyuhunkeun bantosan dana kanggo kagiatan pasanggiri tea. Teu kenging balangor nya!", bari rada kuram-kireum sieun barudak nganaha-naha. Tapi nyaan, teu diniatan rek ulin, bener-bener rek nguruskeun proposal anu memang danana kacida pisan diperlukeunana. Sabab, saperak oge, lian ti keur waragad pendaftaran mah, sakola teh can mekelan. Ari pelaksanaan kagiatan tinggal tilu poe deui. Kuring tatanya ka "tukang dana" di sakola, majar cenah talangan we heula ke ge digantian. Soteh ari ukur Rp. 50.000 ditalangan teh, ari sajutaan leuwih deui mah mikir heula, duit ti mana?
Anu mantak jadi bingung teh, opat urang peserta pasanggiri kudu ngagunakeun papakean adat Sunda, tangtu wae kudu nyewa ka salon, sabarahaeun tah?
Gancangna carita, kuring nepi ka kantor eta bank tea. Kasampak sobat kuring keur cindekul nungguan sorangan. Ngareret kana jam geus tabuh 12.00. Satpam norojol, cenah parapagawe bank istirahat heula. Lantaran beuteung geus kukurubukan, kuring ge tuluy ngencar, neangan parab sangkan teu kalaparan.
Datang deui ka bank teh pukul 13.30. Satpam nu katempuhan buntut maung teh, jadi paneumbleuhan kakesel kuring. Majar cenah petugasna keur ka istirahat, bade teras makan siang heula, ka jamban terus solat. Ari waktu geus nuduhkeun tabuh 14.45. Naha solat nanahaon?
Kuring ambek. pok ngomong ka satpamna: "Ieu teh kumaha, ngalelengkur ti tabuh satengah sabelas can dipanggil wae. Cik atuh, enya ge kuring teh rek nyapir, tapi kieu-kieu ge kuring teh nasabah. Anu mere kontribusi ka ieu pausahaan."
"Emang judes pisan Ceu jelema nu rek ditepungan teh. Kamari ge ka aku meni sinis paneuteupna teh", ceuk sobat kuring.
Gintiwil buku koneng, buku tabungan ti eta bank teh ku kuring dikaluarkeun tina jero tas. But nyabut kartu ATM, oge identitas nasabah di eta bank. Dikeukeuweuk bari sambutut.
"Cicing tong loba ngomomg engke di jero, urang pencrong ku duaan" ceuk kuring ka Ki Sobat tea.
Sup asup da ku satpam geus dititah ka jero.
" Tos dicopy ATM jeung nomer rekening? Tadi Bu Kaur nanyakeun di sakola", kuring nanya ka babaturan
"Acan", cenah manehna nembalan.
Ningali kuring nyenyekel kartu ATM jeung buku tabungan teh pasemon manehna jadi darehdeh. Nanya ti jam sabara, naha tadi ka mana diteangan teu aya cenah, jeung sajabana. Meureun ditepikeun omongan kuring ka satpam tadi, yen kuring teh nasabah, sarta komplen kana pelayanan eta bank sarta bakal diadukeun ka yayasan konsumen ihwal kateubalegan pelayanana. Nempo riuk beungeut kuring anu kuraweud haseum, eta patugas bank teh teu wanieun neuteup. Ngajak ngobrolna ka sobat kuring nu bisaeun keneh seuri nyanghareupan eta bikang. Beubeungeutanana terus di pencrong. Katingali dangdananana kaurus. Ti mimiti halis, biwir, bros dina baju, harga tiung, kabeh ku kuring kapeunteun aya hargaan. Ari geulis mah teu sabaraha, meunang keneh Aura Kasih tibatan bebengokna. Creng mere, gedena bantuan teh Rp. 250.000. Kuring menta dua kwitansi lantaran nu hiji deuina keur laporan ka Dinas Pendidikan, supaya nyahoeun dana anu turun teh lobana sajumlah kitu.
"Untuk kegiatan apa ini teh Bu, dan di mana?", eta bikang teh nanya.
"RBS di UPI, saJawa Barat!", babaturan ngajawab, da kuring mah geus teu hayang ngomong.
"Ohhhh", cenah rada panjang. Kaasup gede meureun eta kagiatan teh. Na jero hate kuring ngocoblak ngomong, sadunya siah ieuh kagiatan teh, moal aya duana. Sanggeus nganuhunkeun kuring kaluar ti eta tempat anu pikasebeleun teh.
Duit anu gedena Rp. 250.000 teh dibeulikeun baju batik seragam barudak keur genep urangeun, sajumlah siswa anu ku kuring dibawa, sesana keur konsumsi poe kahiji dina eta kagiatan tea. Poe kadua jeung katilu mah moal waka dipikiran, kumaha derna weh, nu penting barudak geus dipakean, sabab kabeneran seragam sakola nu dipake barudak teh asa teu "layak" diabenkeun kana hiji pasamoan. Mun meke seragam putih biru, putihna geunteul, biruna beyedug. Ari make batik, motif batikna geus kalabur nuturkeun sabun seuseuh. Dibeulikeun kana batik teh kuring hayang ngagindingan barudak, ngarah pantes diuk ngajejer jeung parapatandang ti sakola sejenna.
Meureun manehna nyangka, proposal nu diajukeun teh ukur akon-akon. Numantak, pelayanan jeung penerimaanana turta sikepna kitu patut ka kuring duaan. Kuring mah teu aya niat rek kitu peta. Tina penampilan kuring nu ciga Dewi Srikandi jeung babaturan kuring nu ciga Dewi Rengganis (heuheuy deuh muji maneh, taya nu muji tuda) kuduna manehna bisa meunteun, yen kuring mah lain "markus" proposal. Dangdanan jeung penampilan kuring mah dimodalan ku kesang nu bener-bener ngagarajag, ti hot-hat ngurus barudak. Lain ciga manehna anu keur ngamodalan penampilanana tina hasil "nguyup" kesang kuring jeung babaturan sejenna anu kapaksa jadi "korban" pausahaan tempat manehna ngabadega.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar