LEUNGIT BEDOG
oleh Hena Sumarni, 17 Juli 2010
Ngaran aslina mah Juned. Tapi ku padabaturna sok dilandih jadi Jurѐd. Juned barѐd. Lebah pipi kѐncana aya tapak barѐd anu manjang nepi ka carѐhamna. Keur leutik pasѐa cenah jeung lanceukna parebut pѐso nu rѐk dipakѐ mesѐk buah Aromanis. Nya manѐhna nu ѐlѐh. Pѐso nu dicekel ku lanceukna keuna kana pipina.
Dedeg pangadegna pendѐk busekel. Leumpangna rada tenggѐng, leungeun ngabѐrѐgѐgѐh, beungeutna dangah ka hareup. Lian ti barѐd dina pipina, nu jadi ciri has Jurѐd tѐh sorana. Mun geus nyoara...beu, gelap salѐsѐr wѐh sugan mah.
Keur sakumna masarakat di Pasar Wates jeung sabudeureunana tangtu moal aya nu bireuk deui ka Jurѐd mah. Jeger pasar anu pada mikagimir. Sapopoѐna tara lѐsot mawa pakarang. Bedog pѐtok noglѐng dina cangkѐngna. Kungsi aya nu nanya, naha cenah lain geura ganti pakarang, makѐ pѐstol ciga Koboy
dina film-film Hollywood. Teu bѐakeun omong, manѐhna tuluy ngajawab, “Aing hirup di pasar. Lamun ieu bedog diganti ku pѐstol, Aing moal bisa ngarecah hakaneun. Mun pareng Aing lapar, gedang, buah, apel tinggal dipesѐk ku bedog, jadi parab aing. Kitu deui lamun hayang mawa balik lauk atawa daging hayam jang deungeun kѐjo di imah, bedog Aing nu bakal dipake ngadѐkan daging tѐh kapanan”.
Hѐbat...jawaban anu kacida logisna.
Hiji poѐ, di “kantorna”, Si Jurѐd ambek-ambekan. Sorana awong-awongan nepi ka kadѐngѐ ka Warnѐt Jang Husin anu perenahna 300 meter ti kantor Si Jurѐd. Anu dimaksud kantor tѐh nyaѐta markas tempat nangkring Si Jurѐd jeung babaturanana. Kios roko Mang Juarsa di buruan parkir pasar.
“Bedog Aing leungit euy! Geus ditѐangan ka saban tempat di imah, nepi ka pabѐtѐkan goah ku Aing dikulincer, welѐh teu kapanggih. Indung Si Teueul ditanya ku Aing, jeung ngajawab mah kalah ka mѐwѐk, pikacuaeun siah ambѐwѐ tѐh!”, pokna di ѐta tempat. Sajongjongan simpѐ. Euweuh nu wanieun ngajawab. Sabab geus padaapal, mun aya nu wani nѐmbal, ditampiling pipi waѐ mah bakal kabagian.
“Solat geura Jang! Hayu ka masjid. Dibawa solat mah pikiran tѐh sok jadi caang!”, ceuk Ustad Oing nu kabeneran ngaliwat ka lebah dinya. Anjeunna bade muru ka Masjid lebakeun pasar, biasa salasaan. Pangaosan ibu-ibu unggal dinten Salasa ba’da solat lohor.
Ciga anu disirep, Si Jurѐd nuturkeun, ngiclik tukangeun Ustad Oing. Nepi ka nu dituju, kasampak geus loba jelema. Sabab sababaraha menit deui manjing waktuna solat lohor. Tuluy Ustad Oing tѐh miwarang adan. Anu maju ngadeukeutan mimbar pangsolatan tѐh horѐng Si Jurѐd. Tuluy manѐhna adan. Sarѐrѐa olohok bengong, sabab sora adan Si Jurѐd tѐh ngeunaheun pisan. Makhorijul hurufna oge lekoh pisan deuih, ciga santri nu geus mangtaun-taun ngobong. Tamat Si Jurѐd adan ti shaf pangtukangna aya anu nyelengkeung ngomong. Horѐng Mang Jamhi, tukang dagang daging hayam di eta pasar.
“Teu nyangka Rѐd euy! Sora maneh tѐh ngeunaheun!”, ceuk Mang Jamhi.
Bari nyenyekel kѐnѐh mik nu can dipareuman, Si Jurѐd ngajawab, “Saha heula atuh, aing tѐaaaaaaaaa!”.
Sarѐrѐa tingraringeuh. Komo masarakat di sabudeureun masjid mah. Sabab sora Si Jurѐd ti masjid kadѐngѐ ka unggal madhab. Gancang mik tѐh dipareuman ku Ustad Oing. Pok anjeunna nyarios, singget pisan, “Rapihkeun shafna!”.
Si Jurѐd milu solat ngama’mum jeung jamaah sѐjѐnna. “Alloooooooh huakbar!”. Imam takbiratul ikhrom. Lima menit ti harita, ana gorowok tѐh Si Jurѐd ngagorowok.
“Wooooooooy, heueuh Aing inget ayeuna mah. Bedog tѐh diteundeun dina luhur lomariiiiiiiiii!”.
Gajleng manehna luncat. Gebru..! shaf sajajaran manehna mah nepi ka aya nu tingkudupruk kadupak. Berebet Si Jurѐd lumpat ka luar ti masjid. Nepi kana panto hareup, sukuna tikudawet kana sajadah anu keur disѐsѐrѐd hiji budak. Gebru Si Jurѐd labuh nangkarak bengkang. Sukuna nu katuhu nilep. Ciga nu keur diuk tasyahud. Si Jurѐd euweuh nu nulungan. Manѐhna humaregung bari leungeunna acong-acongan nyembah. Teuing nyembah ka saha. Ti dinya, tuluy sorana teu kadѐngѐ deui.
Cimahi, 17 Juli 2007
Dedeg pangadegna pendѐk busekel. Leumpangna rada tenggѐng, leungeun ngabѐrѐgѐgѐh, beungeutna dangah ka hareup. Lian ti barѐd dina pipina, nu jadi ciri has Jurѐd tѐh sorana. Mun geus nyoara...beu, gelap salѐsѐr wѐh sugan mah.
Keur sakumna masarakat di Pasar Wates jeung sabudeureunana tangtu moal aya nu bireuk deui ka Jurѐd mah. Jeger pasar anu pada mikagimir. Sapopoѐna tara lѐsot mawa pakarang. Bedog pѐtok noglѐng dina cangkѐngna. Kungsi aya nu nanya, naha cenah lain geura ganti pakarang, makѐ pѐstol ciga Koboy
dina film-film Hollywood. Teu bѐakeun omong, manѐhna tuluy ngajawab, “Aing hirup di pasar. Lamun ieu bedog diganti ku pѐstol, Aing moal bisa ngarecah hakaneun. Mun pareng Aing lapar, gedang, buah, apel tinggal dipesѐk ku bedog, jadi parab aing. Kitu deui lamun hayang mawa balik lauk atawa daging hayam jang deungeun kѐjo di imah, bedog Aing nu bakal dipake ngadѐkan daging tѐh kapanan”.
Hѐbat...jawaban anu kacida logisna.
Hiji poѐ, di “kantorna”, Si Jurѐd ambek-ambekan. Sorana awong-awongan nepi ka kadѐngѐ ka Warnѐt Jang Husin anu perenahna 300 meter ti kantor Si Jurѐd. Anu dimaksud kantor tѐh nyaѐta markas tempat nangkring Si Jurѐd jeung babaturanana. Kios roko Mang Juarsa di buruan parkir pasar.
“Bedog Aing leungit euy! Geus ditѐangan ka saban tempat di imah, nepi ka pabѐtѐkan goah ku Aing dikulincer, welѐh teu kapanggih. Indung Si Teueul ditanya ku Aing, jeung ngajawab mah kalah ka mѐwѐk, pikacuaeun siah ambѐwѐ tѐh!”, pokna di ѐta tempat. Sajongjongan simpѐ. Euweuh nu wanieun ngajawab. Sabab geus padaapal, mun aya nu wani nѐmbal, ditampiling pipi waѐ mah bakal kabagian.
“Solat geura Jang! Hayu ka masjid. Dibawa solat mah pikiran tѐh sok jadi caang!”, ceuk Ustad Oing nu kabeneran ngaliwat ka lebah dinya. Anjeunna bade muru ka Masjid lebakeun pasar, biasa salasaan. Pangaosan ibu-ibu unggal dinten Salasa ba’da solat lohor.
Ciga anu disirep, Si Jurѐd nuturkeun, ngiclik tukangeun Ustad Oing. Nepi ka nu dituju, kasampak geus loba jelema. Sabab sababaraha menit deui manjing waktuna solat lohor. Tuluy Ustad Oing tѐh miwarang adan. Anu maju ngadeukeutan mimbar pangsolatan tѐh horѐng Si Jurѐd. Tuluy manѐhna adan. Sarѐrѐa olohok bengong, sabab sora adan Si Jurѐd tѐh ngeunaheun pisan. Makhorijul hurufna oge lekoh pisan deuih, ciga santri nu geus mangtaun-taun ngobong. Tamat Si Jurѐd adan ti shaf pangtukangna aya anu nyelengkeung ngomong. Horѐng Mang Jamhi, tukang dagang daging hayam di eta pasar.
“Teu nyangka Rѐd euy! Sora maneh tѐh ngeunaheun!”, ceuk Mang Jamhi.
Bari nyenyekel kѐnѐh mik nu can dipareuman, Si Jurѐd ngajawab, “Saha heula atuh, aing tѐaaaaaaaaa!”.
Sarѐrѐa tingraringeuh. Komo masarakat di sabudeureun masjid mah. Sabab sora Si Jurѐd ti masjid kadѐngѐ ka unggal madhab. Gancang mik tѐh dipareuman ku Ustad Oing. Pok anjeunna nyarios, singget pisan, “Rapihkeun shafna!”.
Si Jurѐd milu solat ngama’mum jeung jamaah sѐjѐnna. “Alloooooooh huakbar!”. Imam takbiratul ikhrom. Lima menit ti harita, ana gorowok tѐh Si Jurѐd ngagorowok.
“Wooooooooy, heueuh Aing inget ayeuna mah. Bedog tѐh diteundeun dina luhur lomariiiiiiiiii!”.
Gajleng manehna luncat. Gebru..! shaf sajajaran manehna mah nepi ka aya nu tingkudupruk kadupak. Berebet Si Jurѐd lumpat ka luar ti masjid. Nepi kana panto hareup, sukuna tikudawet kana sajadah anu keur disѐsѐrѐd hiji budak. Gebru Si Jurѐd labuh nangkarak bengkang. Sukuna nu katuhu nilep. Ciga nu keur diuk tasyahud. Si Jurѐd euweuh nu nulungan. Manѐhna humaregung bari leungeunna acong-acongan nyembah. Teuing nyembah ka saha. Ti dinya, tuluy sorana teu kadѐngѐ deui.
Cimahi, 17 Juli 2007
Tidak ada komentar:
Posting Komentar